Handlinga går føre seg på ein bondegard på 1800-tallet i Aust - Noreg. På denne tida var det ein rekkje store garder her i landet. Storbønder som faren til Ola eide mye jord, som han leide ut til husmenn som Lars Kampsveen.

Ola er berre seks år, men han har skjønt kva rettar han har som odelsgut. Ein treng ikkje lese langt, før ein skjønar kva slags gut Ola er. Allereie i fjerde linje, står det: "Ute på golvet stod Ola, den tykke, seksårige sønn, lat og sur og tverr".

Ikkje er han snill mot systera si heller, han seier til ho: "Du skal få juling, du, når mor kommer hjem, for jeg skal syne jer hvem som er gardgut, jeg! Kom med filleklokken din, Astrid, og det på timen også!" Det verste er at mora og faren ikkje gjer noe. Dei lar han gjere alt han vil.

Astrid er ikkje som broren sin. Mens tenestefolket foraktar Ola, liker dei Astrid: "Du er jenta vår, du skulle vært gardjente på Evenstad." Men ho tør ikkje motseie broren sin. Berre når han bannar seier ho i frå. Det er det einaste ho veit han ikkje får lov til å gjere. Sjølv da blir han sint.

Lars Kampsveen er den einaste av tenestefolka som tør seie noe. Namnet hans, Kampsveen, passar han godt. Han seier vel det alle tenestefolka meiner, men ikkje tør seie. Men han må også betale prisen: "…Og den våren fikk ikke Lars Kampsveen låne ploghester på Evenstad." Omtalen er hentet fra Daria.no